BALLENBAK, Jump/Dump maar..!
- Remie
- Berichten: 3553
- Lid geworden op: 09 nov 2013, 09:45
Goeiendag,
Effe lezen..!
De eerste dag pakte hij verdrietig zijn spullen in dozen en koffers.
De tweede dag kwamen de verhuizers zijn spullen halen. Op de derde dag ging hij nog één keer aan hun mooie eettafel zitten, zette mooie achtergrondmuziek aan, stak kaarsen aan en genoot van een maaltijd met garnalen, kaviaar en een fles witte wijn.
Daarna liep hij nog eenmaal door alle kamers van het huis en stopte overal een paar in kaviaar gedoopte, half opgegeten garnalen in de holle gordijnbuizen.
Hij ruimde de keuken op en vertrok.
Op de vierde dag kwam zijn ex-vrouw terug met haar nieuwe vriend en ze hadden het goed naar hun zin in dit mooie huis.
Maar langzaamaan begon het in huis te ruiken. Schoonmaken, dweilen, luchten, niets hielp. Het werd steeds erger.
Luchtroosters werden gecontroleerd op dode knaagdieren, kleden werden naar de stomerij gebracht. In iedere kamer kwam een luchtverfrisser te hangen.
Ongediertebestrijding kwam en plaatste overal gasspuiters. In de tussentijd moesten de bewoners wel even ergens logeren. Zelfs de dure vaste vloerbedekking door het hele huis werd vervangen.
Niets hielp. Vrienden en bekenden kwamen niet meer op bezoek.
Onderhoudspersoneel weigerde nog langer in hun huis te werken en de interieurverzorgster gaf er ook de brui aan.
Uiteindelijk konden ze zelf de stank ook niet langer verdragen en besloten te verhuizen en het huis te verkopen.
Maar, zoals zich laat raden, het huis werd niet verkocht. Zelfs niet toen ze na twee maanden in vraagprijs waren gehalveerd.
Ten langen leste besloten ze een hoge lening te sluiten en toch maar vast een nieuw huis te kopen, want hun relatie had ernstig te lijden onder de problemen.
Toen werd de vrouw gebeld door haar ‘ex’, die vroeg hoe alles ging in haar nieuwe relatie. Ze vertelde het verhaal van het rottende huis. Hij luisterde beleefd en zei dat hij hun oude huis vreselijk miste en was wel bereid het huis over te nemen, als zij bereid was verder van de alimentatie af te zien. Maar, door de alimentatie kon hij geen fatsoenlijke hypotheek krijgen, dus zou ze genoegen moeten nemen met 25% van de werkelijke waarde.
De vrouw ging met de voorwaarden akkoord, mits hij nu onmiddellijk het contract tekende.
Hij stemde hierin toe en binnen twee uur hadden haar advocaten het papierwerk voor zijn neus liggen.
Een week later stonden de vrouw en haar vriend glimlachend toe te kijken hoe de verhuizers hun huisraad van het oude naar het nieuwe huis brachten.
En om haar ex een hak te zetten, namen ze alles mee, zelfs de gordijnroedes.
IK BEN GEK OP EEN HAPPY END, WAT JULLIE!!
Effe lezen..!
De eerste dag pakte hij verdrietig zijn spullen in dozen en koffers.
De tweede dag kwamen de verhuizers zijn spullen halen. Op de derde dag ging hij nog één keer aan hun mooie eettafel zitten, zette mooie achtergrondmuziek aan, stak kaarsen aan en genoot van een maaltijd met garnalen, kaviaar en een fles witte wijn.
Daarna liep hij nog eenmaal door alle kamers van het huis en stopte overal een paar in kaviaar gedoopte, half opgegeten garnalen in de holle gordijnbuizen.
Hij ruimde de keuken op en vertrok.
Op de vierde dag kwam zijn ex-vrouw terug met haar nieuwe vriend en ze hadden het goed naar hun zin in dit mooie huis.
Maar langzaamaan begon het in huis te ruiken. Schoonmaken, dweilen, luchten, niets hielp. Het werd steeds erger.
Luchtroosters werden gecontroleerd op dode knaagdieren, kleden werden naar de stomerij gebracht. In iedere kamer kwam een luchtverfrisser te hangen.
Ongediertebestrijding kwam en plaatste overal gasspuiters. In de tussentijd moesten de bewoners wel even ergens logeren. Zelfs de dure vaste vloerbedekking door het hele huis werd vervangen.
Niets hielp. Vrienden en bekenden kwamen niet meer op bezoek.
Onderhoudspersoneel weigerde nog langer in hun huis te werken en de interieurverzorgster gaf er ook de brui aan.
Uiteindelijk konden ze zelf de stank ook niet langer verdragen en besloten te verhuizen en het huis te verkopen.
Maar, zoals zich laat raden, het huis werd niet verkocht. Zelfs niet toen ze na twee maanden in vraagprijs waren gehalveerd.
Ten langen leste besloten ze een hoge lening te sluiten en toch maar vast een nieuw huis te kopen, want hun relatie had ernstig te lijden onder de problemen.
Toen werd de vrouw gebeld door haar ‘ex’, die vroeg hoe alles ging in haar nieuwe relatie. Ze vertelde het verhaal van het rottende huis. Hij luisterde beleefd en zei dat hij hun oude huis vreselijk miste en was wel bereid het huis over te nemen, als zij bereid was verder van de alimentatie af te zien. Maar, door de alimentatie kon hij geen fatsoenlijke hypotheek krijgen, dus zou ze genoegen moeten nemen met 25% van de werkelijke waarde.
De vrouw ging met de voorwaarden akkoord, mits hij nu onmiddellijk het contract tekende.
Hij stemde hierin toe en binnen twee uur hadden haar advocaten het papierwerk voor zijn neus liggen.
Een week later stonden de vrouw en haar vriend glimlachend toe te kijken hoe de verhuizers hun huisraad van het oude naar het nieuwe huis brachten.
En om haar ex een hak te zetten, namen ze alles mee, zelfs de gordijnroedes.
IK BEN GEK OP EEN HAPPY END, WAT JULLIE!!
Met vriendelijke groet,
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
- Adam van Rijsbergen
- Berichten: 2460
- Lid geworden op: 10 nov 2013, 16:32
- Remie
- Berichten: 3553
- Lid geworden op: 09 nov 2013, 09:45
Jij zit wel op je praatstoel in het café Remie we krijgen geen tijd om een glaasje te drinken. Er staat een zeer zeldzame oude fles klaar voor de kenners! Ben ik niet, moeten we bij Ad zijn. Mijn voorkeur gaat uit naar een bakkie ouderwetse koffie. Tuttig hè. Al vaartochtjes kunnen maken inmiddels? Of nog beetje moeilijk voor Gina vast nog fysiotherapie??
- Remie
- Berichten: 3553
- Lid geworden op: 09 nov 2013, 09:45
Nee Toos, nog geen vaartochtjes, gaat niet goed met Gina..!TOOS schreef:
Al vaartochtjes kunnen maken inmiddels? Of nog beetje moeilijk voor Gina vast nog fysiotherapie??
Morgen gaan we het ziekenhuis bellen voor een afspraak tussendoor met de Orthopeed. :cry:
Met vriendelijke groet,
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
- Adam van Rijsbergen
- Berichten: 2460
- Lid geworden op: 10 nov 2013, 16:32
- Remie
- Berichten: 3553
- Lid geworden op: 09 nov 2013, 09:45
Inderdaad, zit zeker niet mee Adam.Adam van Rijsbergen schreef:Het zit niet mee Remie,
Hoe is dat zo gekomen met Gina???
Sterkte ermee en hopelijk komt nog goed.
Maar we zijn allen touwslagers, we lopen alleen maar achteruit.
Geef mij nog Neut, dat slaapt zo lekker.
We denken een paar jaar geleden door een val(letje), is toen niet de goeie diagnose gesteld (onderschat zeg maar door ons en de artsen), was toen niets te zien op de foto's, maar nu was het met een scan zeer duidelijk te zien dat er veel schade in de tussentijd was aangericht met nu alle gevolgen van dien.
Kwam aan het licht omdat ze steeds meer moeilijkheden en pijn kreeg met lopen.
Bedankt Adam, ook wij denken altijd positief.
Met vriendelijke groet,
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
Morgen Remie wat ben jij vroeg als vanouds maar je zit eigenlijk op de verkeerde plek nl. in het CAFÉ en voor jou en onze WEETJES is er een speciale rubriek WEETJES gaat zo verwarrend werken! Dat Café is een plekje waar we elkaar treffen voor een drankje en een hapje soms zijn er overheerlijke bitterballen! Je moet erin komen hoe alles werkt maar dat went zo. Heb bv een enig reisverslag gelezen over iemands vakantie onder die rubriek is eigenlijk wel handig kom je meteen waar je zijn wilt. Ik ben noodgedwongen zo vroeg wegens oogdruppelgedoe-------is inmiddels gebeurd,onderbreking. O ja als je ergens vlug zijn wilt snij geen nieuw onderwerp aan werkt veel vlotter. Ik voel me net een oude schooljuf nu en ga me opknappen nu weer ziet er goed uit lekker stil nog buiten!
- Remie
- Berichten: 3553
- Lid geworden op: 09 nov 2013, 09:45
Een man vertelde op een dag aan zijn zoon het geheim van een lang leven: "Je moet elke morgen een klein beetje buskruit over je cornflakes strooien"
De zoon hield zich strikt aan deze handige tip en werd 93 jaar!
Toen hij overleed liet hij 14 kinderen achter, 28 kleinkinderen, 35 achterkleinkinderen .... en een gat van 25 vierkante meter in de muur van het crematorium!
Fijne dag verder Luitjes..........
De zoon hield zich strikt aan deze handige tip en werd 93 jaar!
Toen hij overleed liet hij 14 kinderen achter, 28 kleinkinderen, 35 achterkleinkinderen .... en een gat van 25 vierkante meter in de muur van het crematorium!
Fijne dag verder Luitjes..........
Met vriendelijke groet,
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet...